بدهی خودروسازان به قطعه ساز هر روز بیشتر می شود و حجم مطالبات به اعداد نجومی نزدیک می شود. روند تولید خودرو تحت تاثیر این بدهی قرار گرفت. اگرچه تولید و حمایت قطعه سازان و شبکه تامین خودروسازان ادامه خواهد داشت، اما قطعا این روند ادامه نخواهد داشت. در این شرایط یکی از فعالان حوزه تولید قطعات یدکی در کشور پیشنهاد کرد با وجود این میزان بدهی خودروساز به قطعه ساز، یک صندلی از هیئت مدیره این خودروساز به این شرکت اختصاص یابد. سازنده اتومبیل. نماینده سازندگان قطعات یدکی به منظور فراهم آوردن شرایط لازم جهت احقاق حقوق قطعه سازان. در ماه های اخیر تولید خودرو کاهش یافته و در پایان سال مشخص نیست که خودروسازان می توانند به اندازه سال گذشته تولید کنند یا خیر. به طور کلی صنعت خودرو یکی از سخت ترین دوران را سپری می کند. در این صورت آزادسازی واردات خودروهای فرسوده نیز فروش خودروهای داخلی را با خطر جدی مواجه خواهد کرد و این احتمال وجود دارد که خودروسازان داخلی با بحران فروش خودرو مواجه شوند. در همین زمینه با حسن جمالی کاظمینی از اعضای هیات مدیره انجمن قطعه سازی همگن کشور به گفت و گو نشستیم.
وضعیت خرده فروشی، پرداخت و بدهی این صنعت در سال جاری چگونه است؟
وضعیت این صنعت تغییر نکرده است. پرداخت مطالبات در مورد قبلی. قطعه سازان قراردادی قطعه را با سود 5 تا 10 درصدی تولید می کنند و به خودروسازان می دهند اما خودروسازان از پرداخت آن خودداری می کنند. قطعه سازان حتی برای تامین هزینه های تولید قطعه سود می پردازند و با پول سود کار خود را انجام می دهد اما خودروسازان به آنها پرداخت نمی کنند.
چه مدت از آخرین دسته قطعه سازان می گذرد؟
بسیاری از قطعه سازان تا 300 میلیارد تومان به خودروسازان بدهکار هستند. پول های راکد جلوی خودروسازان می ماند و دیگر سود و بازدهی ندارد. سازنده قطعات در واقع با این کار ضرر می کند. قطعه سازان پول خود را قفل می کنند در حالی که می توانند بیشترین استفاده را از آن ببرند.
برخی از تولیدکنندگان قطعات یدکی معتقدند که تولید در این بخش به صرفه نیست. یک قطعه ساز با این شرایط تا چه زمانی می تواند به تولید ادامه دهد؟
تازی از چاه افتاده و باید ادامه دهد. اگر از این شغل کناره گیری کند، چه برنامه ای برای کارگاه و کارمندان دارد؟ خودروساز دیگری در کشور وجود ندارد که به تولید آن ادامه دهیم. اگر این کار را نکنیم، کارگران حقوق نخواهند گرفت. شکل ظاهری قطعه ساز این است که تحت هیچ شرایطی باید کار خود را انجام دهند و پول خود را قطره قطره از خودروساز بگیرند.
قطعه سازان قراردادی قطعه را با سود 5 تا 10 درصدی تولید می کنند و به خودروسازان می دهند اما خودروسازان از پرداخت آن خودداری می کنند. قطعه سازان حتی برای تامین هزینه های تولید قطعه سود می پردازند و با پول سود کار خود را انجام می دهد اما خودروسازان به آنها پرداخت نمی کنند.
من پیشنهاد دادم که با توجه به افزایش بدهی خودروساز به تولیدکننده لوازم یدکی، یک کرسی در هیئت مدیره را به سازنده لوازم یدکی واگذار کنم. منظور شما از این پیشنهاد چیست؟
بخش بزرگی از سرمایه خودروسازان به مطالبات تولیدکنندگان قطعات یدکی گره خورده است. در صورتی که قطعه سازان هیچ گونه دخالتی در تصمیم گیری خودروسازان نداشتند. قطعه سازان سرمایه خود را آنجا گذاشته اند و با سرمایه قطعه سازان کار می کنند و دست قطعه سازان به جایی بند نیست. بنابراین پیشنهاد دادم که از خودروساز یک صندلی به قطعه سازی بدهند که هم در بخش خودروسازی و هم در بحث فنی می تواند تاثیر بسیار خوبی داشته باشد. این مشکل باعث می شود که سیاست های خودروسازان بدون توجه به تولید قطعات یدکی اتخاذ نشود.
فکر می کنید با اختصاص این صندلی در هیات مدیره خودروساز، مطالبات پرداخت شود؟
اما در این صورت یک نفر در صنعت خودرو وجود خواهد داشت که از مطالبات قطعه سازان در هیئت مدیره دفاع خواهد کرد. اگرچه این فرد به تنهایی نمی تواند خیلی قدرتمند باشد، اما می تواند در هیئت مدیره از قطعه سازان دفاع کند و آنها را متقاعد کند که بدهی قطعه سازان را پرداخت کنند. اگر نماینده ای از قطعه سازان در هیات مدیره خودروساز حضور داشته باشد، ممکن است تاثیر مثبتی بر مدیریت خودروساز داشته باشد.
اگر بالاخره خودروسازان خصوصی شوند، به نظر شما این موضوع بر وضعیت قطعه سازان تاثیر می گذارد؟
خصوصی سازی به این معناست که یک یا چند شرکت این صنعت خودرو را خریداری کنند. این در حالی است که هیچ کس حاضر به انجام این کار نیست. به محض اینکه خصوصی سازی انجام شود، سقف صنعت خودرو را بر سر صاحبان آن خراب می کنند. این دولت است که مقاومت می کند. شاید در این مرحله جایی برای خصوصی سازی نباشد. اما شاید مشارکت بخش خصوصی در مدیریت کارخانجات خودروسازی در نهایت این مشکل را حل کند. خرید یا مشارکت در مدیریت این خودروساز برای یک شرکت خارجی اعم از چینی یا غیر چینی مناسب است. زیرا او توانایی مدیریت آن را دارد. اما اگر داخلی ها این شرکت خودروسازی را بخرند، نمی توانند آن را مونتاژ کنند.
اگر چینی ها خودروساز را بخرند با قطعه ساز داخلی همکاری می کنند؟
این موضوع باید شرط اولیه فروش باشد تا قطعه ای را وارد نکنند و اگر قصد واردات قطعه را دارند در کمیته ای که عضو داخلی تولیدکننده قطعات حضور دارد این کار را انجام دهند تا اگر آن قطعه در تولید کافی باشد یا قابلیت درون یابی داشته باشد پس ورود آن ممنوع است در غیر این صورت باید وارد شود. در واقع باید تایید آن شورا را داشته باشند. آنها باید این خریداران را مجبور کنند که قطعات مورد نیاز خود را از تولیدات داخلی تامین کنند.
به نظر شما اگر قیمت ها در کنار واردات آزاد می شد، راه حل بهتری بود؟
در صورت آزادسازی قیمت در نهایت با سود 20 تا 30 درصدی قیمت نهایی را تعیین می کنند اما به دلیل کمبود مدیران و مشکل در ساختار خودروساز، خودروسازی ما همچنان سودی ندارد و توان رقابت با خارجی ها را ندارد. ماشین ها. در نتیجه فقط شاسی باید اصلاح شود به همین دلیل باید یک خودروساز خارجی بیاید و با شرایط خاصی کارخانه خودرو را بخرد یا از مدیران کارخانه لوازم یدکی برای تعویض شاسی استفاده شود.
این تغییر ساختاری شامل چه مواردی می شود؟ آیا بحث مازاد ظرفیت وجود دارد یا به دلیل هزینه های دیگر خودروسازان است؟
این ضرر ارائه شده توسط خودروسازان یک هزینه اضافی است که منجر به ضرر می شود. اگر مدیران خودروسازان این هزینه ها را کاهش دهند، می توانند این ضرر را کاهش دهند. طبیعتا این کار در کوتاه مدت انجام نمی شود و حداقل دو سه سال طول می کشد تا به ساختار منطقی تولید برسیم.
انتظارات شما برای آینده صنعت خودرو در سال جاری چیست؟ به نظر شما تولید خودرو کاهش می یابد؟
قطعا اگر این روند ادامه پیدا کند افت تولید خواهیم داشت.
با کاهش تولید چه اتفاقی برای قطعه سازی خواهد افتاد؟
قطعه سازان هم ورشکست می شوند و می روند. بسیاری از سازندگان قطعات تاکنون قادر به ادامه حیات نیستند. بسیاری از آنها با پول نزولی ادامه می دهند، اما پایدار نیست. در نهایت باید با فروش اموال و رهایی خود، پس گرفته و بدهی خود را پرداخت کنند.