تجربه نشان داده است که افزایش قیمت خودرو کافی نیست و در میان مدت و بلندمدت درد خودروسازان را برطرف نمی کند. خودروسازان با افزایش 30 درصدی میانگین قیمت محصولات خود مواجه شدند و قیمت تمام شده این شرکت ها نیز افزایش یافت. در واقع همگام با رشد نرخ ارز، شاهد رشد قیمت مواد اولیه مورد نیاز شرکت های خودروسازی نیز هستیم.
به عنوان مثال ایران خودرو در شش ماهه نخست سال جاری حدود 92 هزار میلیارد تومان برای خرید مواد اولیه هزینه کرده است که این رشد در نیمه دوم سال با رشد قیمت دلار و رشد نفت افزایش خواهد یافت. قیمت مواد اولیه مورد نیاز شرکت به عبارت دیگر بخشی از افزایش نرخ اخیر صرف افزایش قیمت تمام شده مواد اولیه می شود.
هزینه مالی ایران خودرو و سایپا سالانه بیش از 20 هزار میلیارد تومان است که با رشد نرخ سود افزایش می یابد. هزینه های اداری، سربار و مالی شرکت های خودروسازی با نرخ بهره به 30 درصد بسیار بالاست. از سوی دیگر همچنان فاصله زیادی بین قیمت های جدید شرکت های خودروسازی با بازار آزاد وجود دارد و سود اصلی به جیب دلال ها سرازیر می شود که 250 هزار میلیارد تومان برآورد می شود.
با این حال، خودروسازان باید بخش قابل توجهی از این افزایش نرخ را صرف رشد کلی قیمت، رشد هزینه های مالی و مزایای بیشتر کنند. البته روند افزایشی قیمت دلار آزاد تا سطوح نزدیک به 70 هزار تومان، علاوه بر رشد قیمت دلار، باعث رشد سایر هزینه ها در این شرکت به ویژه واردات برخی از نیازهای اساسی شرکت می شود. .
بنابراین، در پایان، می توان انتظار داشت که این افزایش قیمت تنها شرکت های خودروسازی را از زیان ناخالص رها کند و رشد هزینه منجر به ادامه زیان خالص شود.
تخمین زده می شود که افزایش 30 درصدی قیمت خودرو بر دو شرکت سایپا و ایران خودرو کمتر از 10 هزار میلیارد تومان تاثیر بگذارد که تناسبی با زیان 180 هزار میلیارد تومانی این دو شرکت ندارد. هر روز حداقل 100 میلیارد تومان اضافه می شود.
این روزها این سوال مطرح می شود که بهترین راه برای خودروسازان برای جلوگیری از ضرر، ورود به بورس یا آزادسازی قیمت کارخانه چیست؟ عرضه خودرو در بورس کالا آزمایشی بسیار موفق بود، زیرا دست دلالان را از بازار خودرو کوتاه کرد و رابطه مستقیمی بین خودروساز و مصرف کننده واقعی ایجاد کرد.