شرکای خارجی خالی در برنامه های بومی سازی

یکی از مهم ترین مشکلاتی که صنعت خودرو در چند سال گذشته با آن دست و پنجه نرم کرده است، موضوع تحریم های تخصصی در این حوزه از صنعت کشور است. اگرچه برخی با رویکردی متفاوت به موضوع تحریم ها می پردازند، اما در واقع این تحریم ها آسیب جدی به صنعت خودروسازی ایران وارد کرده و موجب نارضایتی همه دست اندرکاران این صنعت شده است. از آنجایی که دور زدن تحریم ها هزینه هایی را برای فعالان صنعت خودرو به همراه دارد، قیمت نهایی محصولات خودروسازان بیش از پیش بینی کارشناسان وزارت امنیت افزایش می یابد. از سوی دیگر دولت با اتخاذ سیاست قیمت گذاری اجباری به دنبال جلب رضایت مصرف کنندگان بود. با این حال، این امر باعث شد صنعت خودرو با زیان انباشته بی سابقه ای مواجه شود.

حسن قاضیان، فعال و کارشناس حوزه خودرو در گفت و گو با «دنیای خودرو» اذعان داشت: اگرچه ممنوعیت بین المللی صنعت خودرو برای شرکت های خودروسازی و متقاضیان محصولات خودرویی هزینه بر بود، اما برای برخی از افرادی که توانستند ارائه کنند. خود را با کسب و کار به دلیل این دوراهی ها، نعمت تلقی می کنند، این افراد تمام تلاش خود را می کنند تا دولت و مردم را متقاعد کنند که حریم خصوصی را کاغذی جلوه دهند، اما فعالان صنعت خودرو با تمام وجود احساس می کنند که اعمال تحریم های بین المللی این صنعت را از دنیا جدا کرده است و اجازه دسترسی به آخرین فناوری ها و قطعات محصول را نمی دهد که در حال حاضر با قیمت های مقرون به صرفه برای آنها تولید می شود بیش از 70 میلیون ضرر در برخی خودروهای فروخته شده.

وی افزود: همانطور که می بینیم مناظره های نامزدهای ریاست جمهوری تقابل این دو نظر است. مردمی که به راه حل کوتاه مدت برای پایان تحریم ها اعتقاد ندارند، افرادی که معتقدند صنعت و اقتصاد ایران نباید بیشتر از این به خاطر تحریم ها آسیب ببیند و به دنبال راه حل های سریع هستند.

قاضیان ادامه داد: میزهای داخلی به توان متخصصان صنعت خودروسازی داخلی بستگی دارد و این مایه مباهات است، اما اگر این تلاش ها با همکاری و همراهی با همتایان بین المللی اجرا شود، یقیناً شاهد جهش عمیقی در عرصه صنعت خواهیم بود. صنعت خودروسازی.” صنعت قطعات یدکی در کشور و مانند دهه های گذشته که صنعت خودروی ایران همکاری می کرد، خودروسازان بزرگ جهانی توانستند محصولاتی را از سیتروئن، رنو، پژو و سایر شرکت های موجود در دنیا تولید کنند و از این نقطه به بعد. از نظر ما در حال برداشتن گامی در جهت توسعه تولیدکنندگان جهانی قطعات یدکی بودیم. اما کسانی که تحریم ها را کاغذی بیش نمی دانند، می خواهند بار دیگر خودروسازان را مقصر اصلی کیفیت پایین تولید معرفی کنند. در حالی که در شرایط کنونی قطعه سازان باید برای تامین مواد اولیه خود دست به دامان چینی ها شوند، اما آنچه را که نمی توانند به بازار جهانی عرضه کنند را نیز در اختیار تجار ایرانی قرار می دهند تا صنعت خودروسازی کشور را تامین کنند.

فعالان صنعت خودرو معتقدند سود برخی جریان ها در توقف صنعت خودرو است. به نظر شما چه موانعی بر سر راه تولید وجود دارد که باعث می شود شرکت های خودروسازی در کشور نتوانند به صورت اقتصادی و بدون زیان به فعالیت خود ادامه دهند؟

حاکمیت صنعت خودرو در این چهار دهه مسیر اشتباهی را طی کرده است. عده ای از همان سال های اول به دنبال ایجاد رانت و مافیا در صنعت خودرو بودند و می خواستند ماهیت صنعت خودرو را از یک بنگاه اقتصادی به یک بنگاه اقتصادی تغییر دهند خرید و سرمایه گذاری در قطعات یدکی که ربطی به صنعت خودرو نداشت. به نظر من مافیای خودرو مشکل کوچکی نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت.

کیفیت تولیدات داخلی به عنوان چالشی برای دولت به ویژه در بخش خودرو باعث نارضایتی مردم شده است. در این زمینه اقدامات دولت در ایجاد رضایت عمومی از صنعت خودرو از نظر شما چقدر موفق است؟

جای تاسف است که شعار درمانی جایگزین حرفه درمانی شده است و حتی برکناری وزرای صمت نیز نتوانسته تغییری در سیاست کلی دولت در قبال صنعت خودرو ایجاد کند.

یکی از مهم ترین دلایل نارضایتی مردم از صنعت خودرو کاهش عرضه محصولات در بازار است که منجر به شکل گیری یکسری افزایش قیمت ها شد و به این ترتیب خودروها از سبد مردم خارج شدند. کالاها مصرف کنندگان به طبقات بالای جامعه. این امر باعث نارضایتی مصرف کنندگان شده است.

از آنجایی که واردات محصولات خودروسازان خارجی به دلیل اعمال تحریم ها و کمبود ارز متوقف شده و همچنان محدود و اهمیت چندانی ندارد، شاهد هستیم که خودروهایی که 10 سال از فعالیت آنها می گذرد با نرخ 200 هزار تومان معامله می شود. در کشور. بازار کشور. در حالی که همین محصولات در بازار کشورهای همسایه به عنوان ضایعات خریدار ندارند.

البته از نظر برخی از افرادی که خود را روشنفکر می دانند از جمله اندیشمندان سیاسی کشور، جایگاه و شأن مصرف کننده خانگی بسیار پایین آمده است و از نظر آنها زندگی ریاضتی راهی لذت بخش است. در حالی که مردم ما این گونه فکر نمی کنند، زمانی که دولت و مجلس به دنبال واردات خودروهای فرسوده و فرسوده خارجی بودند، فعالان بازار خودرو بارها به این موضوع اشاره کردند که این محصولات تغییری در بازار خودروی کشور ایجاد نمی کند.

موضوع دیگری که مطرح می شود تولید خودروهای برقی و بومی سازی این فناوری است که دولت سیزدهم به آن متعهد بوده و فعالان صنعت خودرو با معرفی خودروهای برقی از یکدیگر پیشی گرفته اند. به نظر شما آیا کشور ما پتانسیل استفاده از خودروهای برقی را دارد؟

زیرساخت های لازم برای واردات و تولید خودروهای برقی در کشور را نداریم. اما فکر می‌کنم از نظر تنوع سوخت، در کشورهای توسعه‌یافته به همین شکل به این موضوع پرداخته شده است. فعالان صنعت خودروی ما نیز باید در مسیر توسعه علمی و فناوری این خودروها قرار گیرند و مورد حمایت قرار گیرند. اما درخواست از آنها برای قرار دادن تمام انرژی خود در خدمت فناوری جدیدی که هنوز در کشورهای اروپایی در مرحله آزمایش است، بدون برنامه و امکان سنجی، نوعی فوریت به نظر می رسد.

اگرچه ممکن است یک خودروی برقی به اندازه یک خودروی گازسوز برای کشورمان مفید نباشد، اما می توان آن را انتخاب خوبی برای حمل و نقل عمومی که ظرفیت شهری ماست، دانست. بنابراین در هر صورت باید به دنبال واردات خودروهای برقی از خودروسازان جهانی باشیم تا بتوانیم بخشی از انتظارات خود را در خصوص کاهش آلودگی هوا در کوتاه مدت برآورده کنیم. به طور طبیعی، این امر مستلزم وجود زیرساخت های لازم قبل از عرضه محصولات در سطح شهری است.

خروجی صنعت خودرو برای مردم در 50 سال چقدر می تواند باشد؟

به گفته مصرف کنندگان ناراضی امروزی، خروجی این صنعت آلودگی هوای تهران و بسیاری از شهرهای کشورمان است که بین 60 تا 70 درصد این آلودگی ناشی از ترافیک پرمصرف، آلوده و شاید فرسوده و خودروهای شخصی است. هر سال بین 7 تا 8 میلیارد دلار برای مقابله با آلودگی هوا در این کشور هزینه می شود.

یکی دیگر از دیدگاه‌های مهم، هزینه‌های غیرقابل محاسبه آزمون و خطا است. در نهایت باید اذعان داشت که این هزینه ها از جیب سهامداران و مردم پرداخت شده است.

مثلاً برای تولید و تامین برق کشور باید نفت کوره بسوزانیم. در عین حال برنامه تولید و تشویقی برای خودروهای برقی داریم.

اینها تناقضاتی است که در اجرا به وجود می آید و دلیل افت صنعت خودرو تا به امروز است. چون در این صنعت انحصار ایجاد شد و رقابتی نبود، دخالت چشمگیری دولت در آن صورت گرفت.

و سپس بازاری را برای برخی افراد ایجاد کرد که برای آنها سودآور بود. از سوی دیگر برخی معتقدند واردات خودرو به صنعت خودرو آسیب می زند. اما تجربه نشان داده است که بین سال های 1389 تا 1397 که بین 160 تا 170 هزار دستگاه خودرو وارد کشور شده است، این امر موجب تعادل بین عرضه و تقاضای خودرو در داخل شده است.