مهمترین عامل در ایمنی خودرو موادی است که بدنه از آن ساخته شده است. به گفته کارشناسان 70 درصد ایمنی خودرو از این مواد است و 30 درصد آن مربوط به موارد دیگر است. تا زمانی که در بدنه پراید که از چرخه تولید خارج شده است از فولاد مقاوم، آلیاژهای فولادی و سبک ها و فناوری های بسیار پیشرفته بدنه مانند Yellow Hot، Surprise Hot یا Josh Taylor استفاده شود، این خودرو به خودرویی کاملا ایمن تبدیل خواهد شد. . در واقع چیزی که ما در کشور با آن مشکل داریم، ماده بدن است. فولادسازان ما هنوز قادر به تولید آلیاژهای فولادی مشابه تویوتا و BMW نیستند. فولادی که معمولاً در محصولات داخلی ما استفاده می شود فولاد ملایم است که دارای مقاومت کششی 350 مگاپاسکال است. در همین حال، فولکس واگن و تویوتا فولادی دارند که می تواند تا ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ مگاپاسکال را تحمل کند.
خودروسازان از این فولاد حتی در محصولات اقتصادی استفاده می کنند. از آنجا که فولاد جدید مقرون به صرفه است و وزن خودرو و حجم مواد را کاهش می دهد، در نتیجه سیستم ترمز و سیستم رانندگی بهبود یافته و ایمنی افزایش می یابد. در واقع، مقرون به صرفه بودن لزوماً به این معنا نیست که از هر بخش پیشتاز باشیم.
از آنجایی که صنعت فولاد در کشور ما به اندازه کافی توسعه نیافته و سرمایه گذاری در این صنعت صورت نمی گیرد، با مشکل عدم ایمنی در صنعت خودرو مواجه هستیم. ایمنی خودروهای ما در زمینه مواد بدنه نه خودروسازان و قطعه سازان به سمت صنعت فولاد است که متاسفانه در این زمینه پاسخگو نیست و برنامه ای ندارد.
عرضه خارجی ورق برای صنعت خودرو; از کره ای ها گرفته تا چینی ها
استفاده از صفحات با استحکام نسبتا کم باعث آسیب جدی به مالک و البته خودرو در تصادفات شد. خودروسازان دلیل اصلی کیفیت پایین ورق های تولیدی را فولادسازان می دانند، اما فولادسازان نیز عدم گردش اقتصادی برای تولید ورق های با مقاومت بالا را دلیل وضعیت فعلی بدنه خودروها می دانند. در سال های قبل از ممنوعیت، خودروسازان داخلی با برخی از شرکت های فولادسازی خارجی مانند پوسکو کره جنوبی قرارداد داشتند و از این شرکت ها فولاد تامین می کردند. اما با شروع تحریم ها، شرکت هایی مانند پوسکو همکاری خود را با ایران متوقف کردند.
بنابراین مجبور شدیم با شرکت های فولادی چینی همکاری کنیم که قابل اعتماد نیستند و ممکن است ورق هایی که ارسال می کنند با قرارداد متفاوت باشد. در عین حال برای تامین قطعات مرتبط با ایمنی خودرو باید با شرکت های معتبر همکاری کرد. عرضه این قطعات از شرکت های خارجی شاید از نظر قیمت تفاوت چندانی نداشته باشد اما از نظر تحریم ها بهتر است این فناوری در کشور وجود داشته باشد.
گردش اقتصادی مورد نیاز برای تولید فولاد با قدرت 1500 مگاپاسکال
از نظر مواد بدنه، فولادسازان دنیا در حال توسعه ورق های فولادی مخصوص بدنه خودرو هستند. فولادی که خودروسازان ما با آن کار می کنند (به عنوان مثال، گرید DC04 که به طور گسترده در صنعت خودروسازی ما استفاده می شود)، فولاد نرم با شکل پذیری بسیار خوب است. این فولاد استحکامی در حدود 190 Pa دارد و برای درب موتور، درب خودرو و درب صندوق مناسب است. بنابراین از این نوع فولاد در قسمت های بیرونی استفاده می شود. اما در قسمت های داخلی که ساختار بدنه را تشکیل می دهند، مانند ریل و ستون خودرو، باید از فولاد با مقاومت بالا استفاده شود.
استحکام فولادی که برای این قطعه تولید شده است تا 1500 مگاپاسکال است. این ورق های فولادی در ایران وجود ندارد و وارداتی است. شرکت POSCO که قبلاً ذکر شد در کره جنوبی در حال توسعه فولاد برای تولید این صفحه است، اما این کشور معدن ندارد. این شرکت ورق های فولادی را به تمامی خودروسازان دنیا عرضه می کند.
البته تولید این نوع فولاد کار چندان سختی نیست. ایران مهندسان متالورژی دارد که می توانند فولاد تولید کنند. اما موضوع اصلی در این زمینه این است که حجم تولید این نوع فولاد باید اقتصادی باشد. فولاد مبارکه می تواند این ورق های فولادی را تولید کند اما باید به گردش اقتصادی برسد. در این بخش، خودروسازان ما نقش بسیار مهمی دارند.
اگر خودروسازان ما مجبور به تولید بدنه ایمن باشند، می توانیم به تولید این نوع فولاد فکر کنیم. به عنوان مثال اگر خودروسازان سالانه 100 هزار خودرو با این ورق های فولادی تولید کنند، برای فولاد مبارکه به صرفه خواهد بود. اما خودروسازان می گویند در صورت استفاده از این نوع فولاد در بدنه، قیمت خودرو بسیار گران می شود.
به این ترتیب وقتی خودروساز از پلاک ارزان تری استفاده می کند تا قیمت بالا نرود و مردم از سر ناچاری برای این خودروها صف می کشند، سازمان استاندارد نیز با خودروسازان موافقت می کند؛ اما این موضوع باعث می شود که خودروسازان برای خرید این خودروها از قیمت مناسب استفاده کنند. اصولاً انگیزه ای برای تغییر نوع کاغذ مورد استفاده وجود ندارد.