برخی از کارشناسان صنعت خودرو پیشنهاد می کنند که مالیات بر اساس وزن خودرو می تواند تولیدکنندگان را به طراحی خودروهای سبک تر و مصرف کنندگان را برای انتخاب سبزتر تشویق کند.
چارچوب های نظارتی مانند استاندارد آلایندگی یورو ۷ در اتحادیه اروپا نقطه شروعی برای کنترل آلودگی تایرها هستند. اما به کار بیشتری نیاز است، مانند خلاقیت در طراحی تایر با استفاده از مواد سازگار با محیط زیست و ایجاد یک کمیته جهانی از کارشناسان علمی و سیاست برای هماهنگی تحقیقات و قوانین.
محققان تاکید می کنند که طبقه بندی ذرات لاستیک به عنوان یک دسته جداگانه از آلودگی می تواند گام مهمی در کاهش این تهدید زیست محیطی باشد. به گفته آنها، اقداماتی مانند وضع مالیات بر اساس وزن خودروها و طراحی لاستیک های سازگار با محیط زیست نه تنها می تواند آلودگی ناشی از لاستیک ها را کاهش دهد، بلکه سیستم های حمل و نقل پایدار را نیز ارتقا می دهد. در حال حاضر نمایندگان کشورهای مختلف در کره جنوبی برای پیش نویس اولین معاهده جهانی علیه آلودگی پلاستیکی گرد هم می آیند.
اما با وجود نقش مهمی که ذرات لاستیک در تولید میکروپلاستیک ایفا می کنند، هنوز این موضوع به طور جدی در دستور کار این معاهده قرار نگرفته است. محققان معتقدند که شناخت این آلودگی به عنوان یک مشکل خاص می تواند راه حل های هدفمندتری ایجاد کند و آگاهی عمومی را افزایش دهد.
لاستیک خودرو از مخلوط پیچیده ای از لاستیک طبیعی و مصنوعی و صدها ماده افزودنی شیمیایی ساخته شده است. این ترکیبات می توانند پیامدهای غیرمنتظره و گسترده ای برای محیط زیست داشته باشند. به عنوان مثال، اکسید روی که حدود 0.7 درصد وزن تایر را تشکیل می دهد، با وجود افزایش دوام لاستیک، برای آبزیان بسیار سمی است و حتی در مقادیر کم می تواند اکوسیستم را مختل کند.
یکی دیگر از افزودنی های مضر ماده ای به نام 6PPD است که از ترک خوردن لاستیک جلوگیری می کند. هنگامی که این ماده در معرض هوا و آب قرار می گیرد، به ترکیبی به نام 6PPD-quinone تبدیل می شود که با کشتار گسترده ماهی در ایالات متحده مرتبط است.
سالانه میلیاردها خودرو در سراسر جهان حدود 6 میلیون تن ذرات ساییدگی لاستیک تولید می کنند. این ذرات ریز پلاستیکی که از استفاده معمولی خودروها به وجود می آیند، به تدریج در خاک، رودخانه ها، دریاچه ها و حتی غذای ما جمع می شوند.
محققان در جنوب چین اخیراً ترکیبات شیمیایی مشتق شده از لاستیک را در اکثر نمونه های ادرار انسان کشف کردند. این ذرات لاستیک منبع مهم، اما کمتر شناخته شده میکروپلاستیک ها هستند و 28 درصد از میکروپلاستیک های وارد شده به محیط را تشکیل می دهند.
با وجود ابعاد گسترده این مشکل، ذرات لاستیک اغلب نادیده گرفته می شوند و به عنوان یک دسته جداگانه از آلودگی شناخته نمی شوند، در حالی که ویژگی های خاص آنها رویکرد متفاوتی را می طلبد.
محققان تاکید می کنند که طبقه بندی این ذرات به عنوان یک دسته خاص از آلودگی می تواند منجر به تحقیقات و سیاست های متمرکزتر برای کاهش آلودگی ناشی از لاستیک شود. این اقدام همچنین می تواند به افزایش آگاهی عمومی در مورد مشکل کمک کند.