تیراژ ۵۰هزار دستگاهی خودروهای برقی؛ شرط احداث ایستگاه‌های شارژ

آیا اکنون که مسیر واردات خودرو باز شده است، بخش خصوصی در حوزه انرژی تمایلی به واردات خودروهای برقی دارد؟

ایران اما نسبت به تجدیدپذیرها رویه مناسبی نداشته و سهم تولید انرژی‌های تجدیدپذیر تنها حدود یک درصد از تولید برق در کشور است. همچنین در زمینه خودروهای برقی و هیبرید هم همین رویه را در پیش گرفته‌ایم که علت اصلی آن ارزان‌بودن انرژی‌های فسیلی در کشور و عدم برنامه‌ریزی کلان و همراهی با دنیاست. از سوی دیگر، در کشور ما توجه چندانی به مباحث محیط‌زیست و کاهش آلاینده‌ها نمی‌شود؛ ایران از نظر سطح تولید و انتشار آلاینده‌ها بین ۱۰ کشور نخست دنیاست. با توجه به GDP (تولید ناخالص داخلی) ۰.۴ تریلیون دلاری ایران، در کنار کشورهایی مانند آمریکا با ۲۲تریلیون و چین با ۱۸تریلیون قرار می‌گیریم و بین ۱۰ کشور بزرگ مصرف‌کننده انرژی هستیم، درحالی‌که در مقایسه با این کشورها اصولا تولید بالایی نداریم و با ۸۶میلیارد دلار یارانه انرژی در سال، رتبه اول جهان را به دست آورده‌ایم.

به گزارش «اخبار خودرو»،جهان به سمت تولید خودروهای برقی یا خودروهای پاک حرکت می‌کند. سرمایه‌گذاری در این بخش و همچنین بخش تولید انرژی‌های پاک و تجدیدپذیر به‌شدت افزایش پیدا کرده است. کشورها در این حوزه سیاست و قوانین مشخص و قدرتمندی ایجاد کرده‌اند و با دقت بسیاری به دنبال اجرا کردن این قوانین هستند. از این حیث، روزی نیست که خبر افتتاح یک «گیگاکارخانه» تولید باتری یا یک نیروگاه بزرگ خورشیدی و… منتشر نشود. با این وجود در ایران همچنان در قوانین بالادستی اثری از الزام در تولید خودرو برقی، نیروگاه تجدیدپذیر یا برنامه‌ای برای ورود به دنیای باتری خودروهای برقی دیده نمی‌شود. صنعت خودرو نیز با وجود اقداماتی که برای تولید خودروهای برقی انجام داده، به دلیل فقدان سیاست‌های حمایتی و تشویقی و الزامی مشخص در این حوزه، کار جدی صورت نداده است. از سوی دیگر، زیرساخت ایستگاه‌های شارژ خودروهای برقی در کشور وجود ندارد. چراکه اصولا برنامه‌ای برای واردات و تولید خودروهای برقی و زمان‌بندی مشخص مانند آن‌چه اتحادیه اروپا درحال اجرا دارد، در کشور و سیاست و قوانین ما دیده نمی‌شود.

تیراژ تولید در آغاز هر اندازه باشد ما خودمان را با آن تطبیق می‌دهیم، اما چشم‌انداز آن مهم است. یعنی باید گفته شود که تا سال ۲۰۲۵ و طی دو سال آینده، ۵ درصد تولید خودرو را به خودروهای برقی اختصاص می‌دهیم و ۱۰۰هزار دستگاه از این خودروها تولید می‌کنیم، این است که به رقم ۵۰هزار دستگاه در سال اشاره کردم. ما در گام نخست می‌توانیم روی اس‌کی‌دی کار کنیم و با یک خودروساز هیبرید یا برقی قوی همکاری کنیم. ژاپنی‌ها در زمینه خودروهای برقی بسیار قوی هستند. می‌توانیم این ۱۰۰هزار دستگاه را به صورت اس‌کی‌دی وارد کرده و نسبت ۳۰ به ۷۰ آن‌ را روی برقی و پلاگین-هیبرید تولید کنیم.

اصولا با چه میزان تیراژ تولید یا واردات خودروهای برقی و هیبرید، شرکت‌های داخلی تمایل به سرمایه‌گذاری در زیرساخت پیدا می‌کنند؟

درحال‌حاضر ترکیه به تولید باتری هم ورود کرده است. آیا این شرایط در ایران هم وجود دارد که تولید باتری را آغاز کنیم؟

این پرسش، بسیار سوال مهمی است؛ باید قوانین بالادستی جامع وجود داشته باشد و در مجلس تبدیل به قانون دائمی شود تا با تغییر دولت‌ها و مجلس، سیاست‌های اصلی کنار گذاشته نشود. باید ثبات در قوانین و اجرای سیاست‌ها وجود داشته باشد تا صنایعی که نیاز به سرمایه‌گذاری کلان دارند، با اطمینان خاطر برای ایجاد زیرساخت‌ها سرمایه‌گذاری کنند.

به عنوان مثال ۲۴میلیارد پوند در انگلستان سرمایه‌گذاری کرد. ما نه پول داریم و نه اجازه می‌دهیم افرادی که توان تولید پول و ثروت دارند در کشور فعالیت کنند. در نتیجه این افراد به کشورهای دیگر مهاجرت می‌کنند و مشاغل مهم را در اختیار می‌گیرند یا سرمایه‌گذاری‌های بزرگ انجام می‌دهند. بازار ایران یک بازار ۸۰میلیونی است و چین به خوبی درک کرده؛ چگونه در این بازار حضور داشته باشد. اما ما به‌جای آن‌که بازارهای اطراف را در اختیار بگیریم، بازار خود را هم از دست داده‌ایم. البته صادراتی مانند پراید به برخی از این بازارها داشته‌ایم، اما تنها به دلیل ارزان‌بودن این محصولات، عراقی‌ها این خودرو را خریداری می‌کردند، وگرنه از نظر کیفی قابل‌رقابت نیست. چرا باید بازار عراق را از دست بدهیم؟

آیا شرکت‌های داخلی علاقه‌ای به سرمایه‌گذاری در این بخش دارند؟

بله؛ دقیقا. مشکل ما در بخش‌های مختلف ازجمله انرژی، خودرو و سایر صنایع، سیاست‌های غلط دولت‌ها تا به امروز است. هر چه دولت از اقتصاد بیرون رود و کمتر مداخله کند، هم حجم دولت کوچک می‌شود و هم تورم کاهش می‌یاید و می‌توانیم با تولید و صادرات بیشتر و درآمد ارزی ناشی از آن، جلوی تورم را بگیریم. مطمئنا تا صادرات نداشته باشیم، قدرتمان افزایش نمی‌یابد. چین ۲۹۰۰میلیارد دلار صادرات داشته و قدرت پیدا کرده است و در تمام پروژه‌های دنیا سرمایه‌گذاری می‌کند. این یعنی بخش بزرگی از دلار موجود در جهان را برای خود ذخیره کرده است.

تا سال ۲۰۵۰ نقش برق در زندگی بشر بسیار بیشتر از امروز خواهد بود. به همین دلیل صنایع برق و الکترونیک جایگاه بالاتری پیدا می‌کنند و از این رو نیز فلزاتی مانند مس با افزایش قیمت بیشتری مواجه می‌شوند. اما به مدد توسعه‌ای که در تکنولوژی داریم، پیش‌بینی می‌شود میزان مصرف انرژی ما در سال ۲۰۵۰ نیز به اندازه امروز باشد. گرچه امروز جمعیت کره زمین ۸میلیارد نفر است و تا سال ۲۰۵۰ حدود به ۱۰میلیارد نفر می‌رسد، اما به‌موازات رشد مصرف انرژی، افزایش بهره‌وری و راندمان را نیز خواهیم داشت. گفته می‌شود ۵۰درصد از مصرف انرژی در ۲۰۵۰ از طریق برق است و میزان خودروهای برقی در آن سال به ۱.۴میلیارد خواهد رسید. درحال‌حاضر این رقم پایین است و اروپا قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ تردد خودروهای سوخت فسیلی را ممنوع کند. در همین راستا، تولید انرژی‌های پاک و تجدیدپذیر در دنیا با سرعت رشد می‌کند. در سال گذشته، ۸۴درصد سرمایه‌گذاری‌ها در بخش تولید برق‌، روی انرژی‌های تجدیدپذیر بوده است.

منبع: https://www.donyayekhodro.com/news/244439/%D8%AA%DB%8C%D8%B1%D8%A7%DA%98-%DB%B5%DB%B0%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%B1-%D8%AF%D8%B3%D8%AA%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%AE%D9%88%D8%AF%D8%B1%D9%88%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D9%82%DB%8C-%D8%B4%D8%B1%D8%B7-%D8%A7%D8%AD%D8%AF%D8%A7%D8%AB-%D8%A7%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B4%D8%A7%D8%B1%DA%98

تنها در یک مقطع خودروهای هیبرید وارد شدند که با استقبال مردم هم مواجه شد. بنابراین انتظار می‌رفت دولت و مجلس و سایر نهادها حساب این خودروها را از مدل‌های فسیلی جدا کنند و اجازه رشد به آن‌ها را بدهد. مردم علاقه‌مند به مشارکت در حرکت ملی و جمعی برای کاهش آلایندگی و کربن بودند. اما متاسفانه جلوی واردات این خودروها گرفته شد، چراکه تصور کردند ممکن است جلوی تولید مدل‌های بنزینی را بگیرد و به رقیبی برای آن‌ها تبدیل شود. این در حالی است که خودروسازان داخلی نیز تلاشی برای تولید پلت‌فرم هیبرید نکردند.

استمرار در واردات خودرو چه اندازه روی این سرمایه‌گذاری‌ها و همکاری‌ها اثرگذار است؟

البته دو، سه نمونه تمام‌الکتریکی از سوی ایران‌خودرو و سایپا معرفی شد که به صورت محدود و بدون تجاری‌سازی بود. تجاری‌سازی این خودروها نیازمند سرمایه‌گذاری است، اما زمانی که خودروسازان روی عرضه مدل‌های بنزینی، فروش‌های بالایی دارند، به سمت خودروهای برقی نمی‌روند. در این زمینه هم مانند انرژی‌های تجدیدپذیر هم عقب هستیم و باید هر چه سریع‌تر سرمایه‌گذاری در این بخش را هم افزایش دهیم و چشم‌انداز مشخصی برای این صنعت در نظر بگیریم. اما هیچ‌گونه سیاست‌گزاری در این زمینه نداریم و شورای عالی انرژی هم در سندی که با موضوع انرژی‌های پاک در سازمان برنامه به تصویب رسیده، هیچ بند مرتبطی با خودروهای برقی لحاظ نکرده است. این مساله نشان می‌دهد در ذهن طراحان و برنامه‌ریزان کشور ضرورت تولید و توسعه خودروهای برقی و هیبرید مغفول مانده است.

برخی مدیران و سهامداران این شرکت‌ها در گفتار از طراحی پلت‌فرم و ایستگاه‌های شارژ استقبال می‌کنند. ما نیز از نظر فنی، تکنولوژی و سرمایه‌گذاری می‌توانیم در کنار خودروسازانی باشیم که به این حوزه علاقه‌مند هستند. مثلا اگر خودروسازان تولید خودروهای برقی را با تیراژ ۵۰هزار دستگاه در سال آغاز کنند، ما هم سرمایه‌گذاری و طراحی ایستگاه‌های شارژ را تقبل کرده و اقدام به احداث آن‌ها می‌کنیم. در دنیا دولت‌ها به دنبال برنامه‌ریزی در این خصوص هستند و بخش‌خصوصی که به دنبال سرمایه‌گذاری است، خود را با شرایط و قوانین وفق می‌دهد. اما در قوانین بالادستی و بودجه و مجلس ما نمی‌بینیم که برنامه‌ای برای چشم‌انداز تولید خودروهای برقی در سال‌های آینده وجود داشته باشد. سازمان برنامه و مجلس باید قوانین و سند مشخصی را در این زمینه تنظیم کنند.