پیش ستاره
انواع سحابی
رنگهایی که از عناصر مختلف قابل مشاهده هستند در طول موج بسیار مشخصی هستند. و این است که اتم های هیدروژن نور قرمز ساطع می کنند ، در حالی که اتم های اکسیژن به رنگ سبز روشن می شوند. دو گونه اصلی از این سحابیها منطقه اچ۲ و سحابیهای سیارهای هستند. سحابی گسترده که در اثر نور ستارگان نزدیک به آن میدرخشد. سحابی رتیل درخشان ترین جرم آسمانی غیر ستاره ای به حساب می آید. این عکس زیبا متعلق به سحابی کارینا می باشد که مملو است از گاز و گرد و خاک.
انواع سحابي ها هوپا، انجمن علم ایران
عبدالرحمان صوفی، “ابری کوچک” در بخشی از آسمان شب که امروزه میدانیم محل قرارگیری کهکشان آندرومدا است، مشاهده نمود. او همچنین اجرام سحابی دیگری مثل امیکرون بادبان و کولیندر ۳۹۹ را دستهبندی و مکتوب کرد. از طرف دیگر چشمگیرترین جرم در آسمان زمستان سحابی جبار درست روی نگین شمشیر شکارچی است و با فاصله بسیار کمی از این سحابی ، سحابی کوچک از قدر 7هم دیده میشود. حال سعی کنید که سحابی جبار را نسبت به کمربند جبار قرینه کنید. از جمله نکات مهم دیگر در رصد سحابیها این است که بعضی از سحابیها را بخاطر گستردگی زیادشان و تضاد نوری کمی که با زمینهی آسمان دارند در بزرگنماییهای کمتر بهتر میتوان تشخیص داد. کمی دورتر از M8 میتوانید سحابی سه تکه M20 که از قدر 7 است را ببینید.
ستاره های موجود در آنها پنهان هستند ، زیرا هیچ نوع تابشی از آنها ساطع نمی شود. با این وجود گرد و غباری که این ابرها از آن شکل گرفته اند قطر آن فقط یک میکرون است. سحابی های سیاره ای به این دلیل نامیده می شوند که در ابتدا، ستاره شناسان قادر به جدا کردن آنها از سیارات نبودند. آنها اغلب سیارات دور و کم نور را به عنوان سحابی اشتباه می گیرند. خورشید ما به احتمال زیاد پس از 12 میلیارد سال از تولدش، یک سحابی سیاره ای را تشکیل می دهد. سحابی های تاریک گاهی نوارهایی گسترده و مارپیچ می سازند، و گاهی نیز به شکل اجسامی کوچک و تقریبا کروی در می آیند.
دلیل مرگ میلیون ها انسان در تاریک ترین دوران تاریخ جهان
دو گونهٔ اصلی از این سحابیها منطقهٔ اچ۲ و سحابیهای سیارهای هستند. سحابی ها همانطور که از نامشان پیداست ابرهای عظیمی هستند که در فضا شکل های عجیبی دارند. آنها از غلظت گازها ، عمدتا هیدروژن ، هلیوم و غبار ستاره تشکیل شده اند. همانطور که می دانید ، در سراسر جهان نه تنها یک کهکشان وجود دارد که دهه ها پیش تصور می شد ، بلکه میلیون ها نفر وجود دارد.
در ادامه هر نوع سحابی را تجزیه و تحلیل خواهیم کرد تا آنها را به طور دقیق بشناسیم. این کوچکترین خروج مولکولی است که تا کنون از کهکشانی به غیر از کهکشان خودمان ، شاهد آن بوده ایم. فاصله این کهکشان از سیاره زمین حدود 32 میلیون سال نوری است. یک توپ پف کرده از ستارگانی با گاز کم و یا پر از گرد و غبار می باشد. ستارگان موجود در کهکشان عمدتا قدیمی و با رنگ مایل به قرمز قابل مشاهده هستند.
- هنگامی که مقدار کافی ماده از ستاره آزاد می شود، اشعه UV اطراف آن را یونیزه می کند.
- برای مثال، دلیل رنگ سبز در بخشهای مرکزی سحابی حلقوی در صورت فلکی شلیاق، خطوط ممنوعهی اکسیژن دو بار یونیده در 459.9nm و 500.7nm است.
- بسیاری از سحابیهای انعکاسی ساختار فیبری ظریفی دارند، سیستمی از رشتههای تقریباً موازی به ضخامت چند صدم یا هزارم پارسک.
- سحابی عقاب (همچنین با نامهای شی مسیه 16، M16 یا NGC 6611 نیز شناخته میشود) یک خوشه ستارهای باز جوان در صورت فلکی مارها است.